‘Lesboer’ Louis is het onderwijzen nog lang niet zat

Blaaksedijk - Hij zou al lang en breed van z’n pensioen kunnen genieten, en dat doet ‘ie ook, maar de 73-jarige Louis Schilperoord vindt het onderwijs nog veel te leuk. Elke week is hij op de Burg. Van Bommelschool te vinden. ‘Ik heb het nog steeds naar m’n zin en zolang ik niemand voor de voeten loop: waarom niet?’ Dinsdag 7 juni zat hij precies 50 jaar in het onderwijs.

Had ‘ie nou z’n mond maar gehouden. Een tijdje terug merkte Schilperoord terloops het jubileum op en ja, dat hadden z’n collega’s natuurlijk onthouden. En zo stapte Louis vrijdagmorgen 3 juni nietsvermoedend z’n Burg. Van Bommelschool in buurtschap Blaaksedijk binnen. Daar was in het diepste geheim een mooi feestje voorbereid. Gouden ballonnen, kinderen en leerkrachten die hem toezongen, cadeaus en taart voor de hele school. Een totale verrassing en dan staat ook nog Het Kompas op de stoep. ‘Blij dat ik dat niet wist, anders had ik niet geslapen’, verzucht de jubilerende leerkracht met een lachje. Het is tekenend voor de grote waardering die er op de school is voor hun Louis Schilperoord.

 ‘Louis hoort er nog steeds helemaal bij’, zegt directeur Marjolijn van Unen stellig knikkend. Juf Monique vertelt hoe een leerling ongerust aan haar vroeg of al die aandacht betekende dat meester Louis weg ging. ‘Toen ik zei dat het om een jubileum ging slaakte ze een diepe zucht van opluchting’, lacht Monique. 

Voor het begin van de lange loopbaan in het onderwijs moeten we helemaal terug naar 1972. ‘Eigenlijk wilde ik na de MAVO de toneelschool gaan doen’, vertelt Louis, ‘een leerling die een jaar boven me zat deed de kweekschool zoals dat toen heette. Die jongen heeft mij eigenlijk enthousiast gemaakt voor het onderwijs.’ De geboren Schiedammer begon in z’n eigen Schiedam op de Willem Brouwerschool. In 1976 volgde de Burg. Van Bommelschool, om er nooit meer weg te gaan. Het gezin vond een woning in Strijen.

Per 1 september 2012 zwaaide Louis officieel af, op 63-jarige leeftijd. ‘Ik voel me goed en fit en kreeg de mogelijkheid de band met de school en collega’s te houden en dat doe ik heel graag. De sfeer onderling is uitstekend. Elke week ben ik nog op school en kan incidenteel inspringen als dat nodig is.’

Aardappeloogst
De overgang van Schiedam naar het vredige buurtschap Blaaksedijk kon haast niet groter weet Louis nog goed. ‘In Schiedam kwam de politie weleens op school als er weer iets gebeurd was. Hier kwamen ouders me meedelen dat kinderen even niet kwamen omdat de aardappels gerooid moesten worden. Zo ging dat. Dat directe, daar moest ik wel aan wennen.’

In zo’n lange loopbaan maak je veel mee. Zoals een dreigende sluiting van de school omdat er te weinig leerlingen waren. ‘We hebben met z’n allen hard geknokt om de school open te houden’, vervolgt Louis, ‘en het is gelukt. We zijn toen overgestapt op het Daltononderwijs, dat was er nog niet in de Hoeksche Waard.’ Bij het Daltononderwijs is er veel aandacht voor het individuele kind, samenwerking en eigen verantwoordelijkheid. 

Dat het een succes werd is mede te danken aan de kleinschaligheid van de school, knikken Schilperoord en Van Unen. ‘Iedereen kent elkaar, pestgedrag komt hier nauwelijks voor.’ Dat een kind zich prettig en veilig voelt op school is heel belangrijk, vindt Louis. ‘School is een lange periode van je jeugd. Het belang van het kind staat altijd voorop. Hoe ontwikkelt een leerling zich, dat is de uitdaging in het onderwijs, spannend ook. Ieder kind heeft een plafond, het is de kunst er het optimale uit te halen.’

Stapje terug
Nog een opmerkelijk moment is het vrijwillig een stapje terug doen. ‘Ik was 23 jaar directeur van deze school’, legt Louis uit, ‘maar de planlast werd erg zwaar. Ik ben opgeleid tot lesboer, er kwam een nieuwe directeur en ik ben verder gegaan als leerkracht.’ Als het hem gegeven is gaat Schilperoord nog wel even door. ‘Ik ben dankbaar, want er zijn er al velen weggevallen en ik ben er nog. Ik ben honkvast, heb het nog steeds naar m’n zin, dus waarom stoppen?’

(tekst: Conno Bochoven)