Gedicht over Wim de Vries
Algemeen 584 keer gelezenHoeksche Waard - In het kader van de herdenking van de 100ste geboortedag van arbeider-dichter Wim de Vries schreef Sabine Alders-du Bosc een gedicht.
Geboren en getogen in Puttershoek, een literaire bekendheid in zijn tijd. In zijn laatste levensperiode is hij teruggekeerd naar Puttershoek. Op donderdag 25 mei besteedt de bibliotheek in Puttershoek speciale aandacht aan hem.
Wim de Vries
Ik ken jou niet …
Ik ken jou niet,
dat doet mij
nu ik jou ver-ken
verdriet.
Jij hebt zóveel gezegd
met veel en weinig woorden!
Ik zou zo graag willen
dat men die nu nog hoorden.
De tijd, jouw tijd
lijkt heengevlogen,
maar dát wat jou toen heeft bewogen
is helaas nog actueel.
Oké, er veranderde best veel,
Maar, wie naar de essentie kijkt,
ziet dat niets is wat het lijkt.
Als ik jou lees,
is, naar ik vrees,
de mens weinig geëvolueerd.
Men heeft in 100 jaar
niet zo heel veel bijgeleerd.
Of voel ik dan de somberheid
die jij neerschreef in jouw tijd?
En kijkend naar jouw oogopslag,
zie ik dat jij werkelijk zag
dát wat jou tot schrijven heeft bewogen.
Zichtbaar menigmaal bedrogen.
Strijd, beloftes, schone schijn,
jij verwoorde het venijn
en de noodzaak tot verandering.
Zo bitter dat het soms over lijken ging
van hen die alles hebben gegeven
voor een beter leven.
Wim de Vries
Ik ken jou niet…
Ik ken jou niet,
dat doet mij oprecht verdriet,
want wát ik van jou lees
is heel bijzonder,
Jouw scherpe blik, die ik bewonder,
en die pen die feilloos verbeeldt
wat er in het leven speelt.
Pittig kritisch, maatschappelijke bewogen,
dan weer onverwacht
licht en opgetogen.
Sterk dichtwerk, da’s evident.
Verhalen, kinderversjes, rijke dialogen ongekend.
Té lang is het stil gebleven,
maar vandaag toch vieren wij jouw leven!
Wie jij was en wat jij schreef
mag menigeen verbazen.
De hoogste tijd om jouw nalatenschap
nieuw leven in te blazen.
