Wijkverpleegkundigen: Odensehuis is fijne plek
Wijkverpleegkundigen Yvonne Kooijman (42) van Zorgwaard en Violetta Wiegmann (26) van Alerimus, beiden werkend in Oud-Beijerland, onderstrepen met grote kracht hun oproep: ,,Mensen met geheugenproblemen en beginnende dementie, ga naar het Odensehuis Hoeksche Waard. Het allersterkste punt daar is dat je je netwerk vergroot en dat je actief blijft.’’
Hoeksche Waard - In gesprek met assistent-coördinator Lianne van Dam (42) komen de wijkverpleegkundigen tot de conclusie dat de drempel voor veel mensen nog hoog is, dat er tal van redenen zijn om niet naar het Odensehuis te gaan. ,,Wij stellen de vraag ‘vind je jezelf belangrijk genoeg’. Zo niet, dan maakt het niet meer uit.’’
De drie vrouwen sommen moeiteloos een rijtje ‘bezwaren’ op: mensen schamen zich en houden het verborgen, ze vinden het nog niet nodig of willen niet afhankelijk zijn, ze willen geen vreemde mensen over de vloer, ze weten niet wat het Odensehuis is, ze vinden het moeilijk om de eerste stap te zetten, weten niet hoe ze er moeten komen of ze zijn het liefste thuis.
Benoemen is grote stap
Yvonne en Violetta wijzen erop dat het altijd mogelijk is om vrijblijvend contact op te nemen met de wijkverpleegkundige om te bespreken wat zij voor kunnen betekenen. In koor: ,,Vaak zien en horen wij dingen op basis waarvan wij het advies geven om naar het Odensehuis te gaan. Mensen stellen vaak dezelfde vragen en er gebeurt iets anders in de hoofden dan wij van onze cliënten gewend zijn. Dat is natuurlijk heel moeilijk. De grote stap is dat iemand moet benoemen dat er iets met hem of haar aan de hand is.’’
Beide vrouwen schetsen wat hun werk inhoudt: oog voor de fysieke moeilijkheden, het innemen van medicijnen, persoonlijke verzorging en zorgen dat mensen eten. ,,Bij dementie gaat het echter vooral ook om de sociale aspecten’’, vertellen Yvonne en Violetta. ,,Het is belangrijk om te kijken naar wat nodig is en dat is lang niet altijd zorg.’’
Eigenlijk, zo vinden de wijkverpleegkundigen, zou de gemeente een wijkanalyse moeten maken, een sociale kaart die oog heeft voor wat er achter de voordeuren gebeurt. Misschien is die er wel, maar zij weten het niet. Lianne van Dam: ,,Dat zou kunnen helpen bij het eerder signaleren en doorverwijzen, naar bijvoorbeeld het Odensehuis.'' Yvonne en Violetta: ,,Preventie is belangrijk. Wij zijn vaak al te laat. Soms krijgen wij wel mensen naar het Odensehuis, maar heel vaak worden zij daarna al snel opgenomen.''