Fennema rond sterilisatieproject honden en katten in Suriname af

Oud-Beijerland - Dierenarts Anton Fennema was weer in Suriname voor het jaarlijkse sterilisatieproject van (zwerf)honden en dit jaar ook katten. Hij doet er verslag van. Dit keer deel 2. 

‘Het project is weer achter de rug. We hebben in 5 dagen 373 dieren gedaan. Omgerekend naar twee weken zou dat 746 dieren geweest zijn. Dat we maar 5 dagen gewerkt hebben kwam doordat de aanmeldingen minder waren dan vorige jaren. 
Daar zijn vermoedelijk twee redenen voor aan te geven. Er was net een groot Amerikaans project geweest. Van het Caribian Spay and Neuter Project. Dat is een andere organisatie die vanuit Amerika werkt en waar de communicatie als het om afstemming gaat van projecten wat moeizaam verloopt.
Ook is de financiële situatie in Suriname erg achteruitgegaan. Er is de laatste jaren een inflatie van 50 % per jaar geweest. Omdat bijna alles geïmporteerd moet worden en de rente op de staatschulden omhoog is gegaan is het er voor de arme Surinamer niet beter op geworden. Men heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en daarom is er een grote groep die ook de kleine bijdrage aan de sterilisatie niet kan betalen.
De behoefte blijft echter groot en we zullen moeten zoeken naar een oplossing om ook die groep te bereiken. We merken wel dat er veel jonge honden worden gebracht. Dat betekent dat de bewustwording dat sterilisatie goed en nuttig is toeneemt.
Ook zijn er nu veel katten die aangeboden worden. Omdat katten, meer dan honden, een bedreiging zijn voor de vogelstand en de biodiversiteit is dit een goede zaak. Er zijn ook een aantal reuen en katers gedaan. Daardoor konden we toch onze dagen goed vullen. Hoe echter in de toekomst het project in Suriname vormgegeven zal worden is onderwerp van discussie.
Na 14 projecten is het zeker nuttig om eens te kijken of deze manier nog aansluit bij de behoeften die er zijn en of het misschien anders moet om effectiever te zijn. De toekomst zal het leren.
Bijgaand ziet u nog een foto van de operatiekamer van ongeveer 3 bij 3 meter waar we met z’n drieën tegelijk aan het werk zijn. Dat lijkt wat vol en onoverzichtelijk, maar zo kunnen we elkaar ook meteen helpen bij complicaties. De lijnen zijn kort zal ik maar zeggen.’